تراخم و ما

  دکتر سید فرزاد محمدی: فلوی قرنیه- بیمارستان فارابی- مرکز تحقیقات چشم- دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی تهران و عضو کمیته فنی پیش‌گیری از نابینایی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی دکتر سید مهرداد محمدی:‌ پزشک عمومی- کارشناس ارشد بهداشت عمومی- مشاور مدیریتی و بهبود کیفیت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی تهران      تراخم با ایجاد حدود هشت میلیون مورد ضعف بینایی (visual impairment)، هم‌چنان شایع‌ترین عامل نابینایی قابل پیش‌گیری در دنیا محسوب می‌گردد1. در سال 1997-1996 از سـوی WHO برنامـه‌ای با عنـوان "ریشـه‌کنی جهـانی تراخـم" (Global Elimination of Trachoma; GET 2020) اعـلام شـد تا طـی آن، سـازمان‌هـای فـعال (دولتـی و غیـردولتـی) در حـوزه سلامت، در راستای ریشه‌کنی تراخم تا سال 2020 میلادی تلاش کنند2. این برنامه سه سال بعد در برنامه Vision 2020 که دلایل دیگر قابل اجتناب نابینایی را نیز در بر می‌گرفت؛ ادغام شد3. راهبرد کنترل تراخم که به اختصار SAFE نامیده شد؛ شامل جراحی (S) برای تریکیازیس، آنتی‌بیوتیک (A) برای تراخم التهابی یا فعال، پاکیزگی صورت (F) و مداخلات بهداشت محیط (E) می‌باشد4.      فعالیت‌های گسترده‌ای به ویژه در کشورهای آفریقایی و شرق آسیا (مانند مراکش و ویتنام) مبتنی بر راهبرد یادشده در جریانند1 و امید زیادی وجود دارد که هم‌چون کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی، این بیماری که حداقل از 1600 سال پیش از میلاد مسیح ثبت و گزارش شده است5؛ پس از آبله و فلج اطفال، سومین بیماری عفونی باشد که با مداخله بشر ریشه‌کن می‌گردد.